Pieprz cały, korzeń imbiru. 50 gr.

Imbir lekarski (Zingiber officinale)
Kraj pochodzenia: Indie
Chili lub imbir, suszony korzeń
Imbir pochodzi z wieloletniej rośliny kwitnącej Zingiber officinale z rodziny imbirowatych (Zingiberaceae). Imbir zbiera się ze względu na kłącza, które można spożywać na świeżo lub suszone. Roślina pochodzi z Azji Południowo-Wschodniej, skąd została sprowadzona na wyspy Pacyfiku i Hawaje. Później imbir został przetransportowany do południowych Indii, centrum handlu przyprawami, skąd wraz z kardamonem, pieprzem, goździkami i innymi przyprawami uprawianymi w tym regionie, dotarł do Europy. Długa podróż uniemożliwiła imbirowi dotarcie na Bliski Wschód i do regionu Morza Śródziemnego w świeżej postaci, dlatego zaczęto go sprzedawać w postaci suszonej. Obecnie największym eksporterem imbiru są Indie, a następnie Indonezja, Chiny i Nigeria.
Imbir jest niezwykle aromatyczny i orzeźwiający, gdy jest spożywany na świeżo. Suszony imbir również ma bogaty aromat, choć łagodniejszy niż świeży korzeń. Suszony imbir zachowuje słodkie i cytrynowe nuty nawet po zmieleniu, a jego ostrość utrzymuje się przez 2 lata, jeśli jest przechowywany w szczelnym pojemniku.
Suszony korzeń imbiru jest składnikiem różnych azjatyckich mieszanek przypraw i indyjskich masali. Używa się go do przepisów mięsnych i warzywnych lub jako przyprawy do marynowania. We Francji jest również używany do quatre épices (mieszanki 4 przypraw, z imbirem, gałką muszkatołową, goździkami i białym pieprzem) do przyprawiania potraw z wieprzowiny, takich jak kiełbasy, terrina i wolno gotowana wieprzowina ze skórką. Proszek imbirowy jest również stosowany w słodkich przepisach, do ciast, ciasteczek, pierników i ciasteczek świątecznych. Imbir dobrze komponuje się z owocami i można go dodawać do deserów owocowych, takich jak ciasta i tarty owocowe.
Korzeń imbiru dobrze komponuje się z goździkami, kardamonem, kurkumą, gałką muszkatołową, pieprzem, musztardą, czosnkiem i gałką muszkatołową.